Τουρνουά ξύλου ανάμεσα στους χουλιγκάνους του Άγιαξ και της ΑΕΚ τον Νοέμβριο του 2018 για τον εντός του αγώνα του Champions League με αποθέωση μία μολότοφ στις κερκίδες. Οι ανεγκέφαλοι κόστισαν χρήμα και αποκλεισμό με αναστολή. Δεν πληρώνουν τίποτα φυσικά αυτοί, την δουλειά τους κάνανε. Συλλήψεις: μηδέν.
Τον Δεκέμβρη του 2018 ο ΟΣΦΠ έκανε το παιχνίδι του καλά, νίκησε 3-1 την Μίλαν και προκρίθηκε στους 32 του Europa League. Ανεγκέφαλοι μπήκαν στο τέλος του αγώνα. Δεν πληρώνουν φυσικά εκείνοι τα πρόστιμα. Συλλήψεις: μηδέν.
Μάρτιος 2019 στο ντέρμπι ΠΑΟ – ΟΣΦΠ. Χαμός έξω από το ΟΑΚΑ, χαμός από ένα σημείο και μετά και μέσα στο ΟΑΚΑ. Σε έναν αγώνα με ξένο ρεφερί και χωρίς οπαδούς της αντίπαλης ομάδας. Σε ένα ματσάκι που ο ΠΑΟ πατούσε σχετικά καλά και γιατί όχι, μπορούσε και να το γυρίσει στην ισοπαλία. Αλλά όχι, εκεί, να ασελγήσουμε επάνω στον άρρωστο, σε αυτό που χαροπαλεύει, σε αυτόν που δυστυχώς θυμίζει μια ΑΕΚ όχι και από τα πολύ παλιά. Τι κοινό λοιπόν βλέπουμε στα τρία αυτά και πρόσφατα παραδείγματα. Βλέπουμε παντού τον ίδιο τύπο ανεγκέφαλων (εδώ υπάρχει και η θεωρία ότι σε κάθε περίπτωση και ανεξαρτήτου χρώματος ίσως είναι και οι ίδιοι πλέον) να κάνει ότι κυριολεκτικά γουστάρει, εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου, σε συνεργασία πάντα και με την αστυνομία που δείχνει να προμοτάρει το όλο σκηνικό. Τους ίδιους μπαχαλάκιδες, χούλιγκάνους που πιθανότατα, για να μην πούμε με βεβαιότητα, είναι οι ίδιοι πίσω από κάθε επεισόδιο που γίνεται έξω από την βουλή, για κάθε κάψιμο σημαίας, για κάθε βολή μολότοφ στα Εξάρχεια, για κάθε καταστροφή περιουσίας σε αντίστοιχα επεισόδια σε πορείες και μη. Και η αστυνομία πάντα παρούσα σε αυτό το παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι ανίκανη να ανταποκριθεί στο ίδιο έργο κάθε φορά. Άξιο απορίας. Ειδικά το θέμα ελέγχου.
Θυμάμαι να μπαίνω σε αγώνα με τσάντα κρεμασμένη πάνω μου καθώς ερχόμουν κατευθείαν από δουλειά και να μην με ελέγχει κανείς εν αντιθέσει του να κάνουν έλεγχο στον 15χρονο γιο μου και τους φίλους του που εκείνη την εποχή δεν έδειχναν και πάνω από δώδεκα με δεκατρία. Το θέμα που είναι και από που είναι αυτοί που κάνουν ότι κάνουν. Θυμάμαι στο εκπληκτικό 3-2 με τον ΟΣΦΠ, σε αυτό που παραλίγο να βρεθούμε όλοι στον καρδιολόγο την επομένη και σε ένα τίγκα στον κόσμο ΟΑΚΑ με όλους τους οργανωμένους κατά τα φαινόμενα να δίνουν το παρόν, να γίνεται της κακομοίρας εκτός σταδίου μεταξύ κουκουλοφόρων και αστυνομίας. Ποιοι ήταν και τι έκαναν εκεί. ΑΕΚ μια φορά δεν ήταν. Κάποιοι είπαν ότι ήταν του Ολυμπιακού. Με ποια λογική να πήξουν στα καπνογόνα τους παίκτες τους δικούς τους λοιπόν και ενώ η ομάδα τους ήταν μπροστά στο σκορ. Παρόμοια σκηνικά στο παρελθόν και μέσα στο Καραϊσκάκης. Η ομάδα τους να προηγείται και να ανάβουν καπνογόνα κάποιοι και να δυσκολεύουν την ίδια τους την ομάδα. Πως γίνεται αυτοί να θεωρούνται οπαδοί (φίλαθλοι δεν το συζητάμε καν) οι συγκεκριμένοι. Να μου πεις το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι, βλέπε ντου σε αγωνιστικό χώρο με κουμπούρια και ποινές χάδι γιατί έτσι πρέπει.
Κάποτε ο Ντέμης δοκίμασε να βάλει μαχαίρι σε αυτό το καρκίνωμα του χουλιγκανισμού και είδαμε όλοι τα αποτελέσματα. Τώρα όλοι ζούμε σε μια κατάσταση που διαιωνίζεται και εξυπηρετεί όπως όλοι φανταζόμαστε κάποια άλλα συμφέροντα. Πού είναι άραγε η δική μας Θάτσερ να ψεκάσει, να καθαρίσει και να απολυμάνει αυτόν τον τόπο. Καταραμένο Αροξόλ.
