Τι είδαμε χτες… τι διαφορετικό είδαμε χτες για να βάλουμε κάτω τα κεφάλια από απογοήτευση σήμερα; Εγώ προσωπικά δεν είδα τίποτα το διαφορετικό. Είδα μια ίδια ΑΕΚ των τελευταίων αγώνων, βελτιωμένη μεν στα σημεία μα για κανένα λόγο ομάδα πρωταθληματική. Είδα έναν ΠΑΟΚ μια από τα ίδια με την συνεχόμενη πτώση του στους τελευταίους αγώνες. Με λίγα λόγια είδα δύο ομάδες που δεν παρουσίαζαν τίποτα το αξιόλογο, έπαιζαν το ίδιο (αν αυτό που έβλεπα ήταν όντως παιχνίδι) και αν κάποια από τις δύο είχε κάποιες παραπάνω ελπίδες ίσως να ήταν η δική μας λόγο της κατοχής που έγερνε προς τα εκεί. Κατοχή όμως δεν είναι ποδόσφαιρο και αυτό είναι δεδομένο που δεν πρέπει να ξεχνάμε. Ένα γκολ χρειάστηκε ο ΠΑΟΚ στις καθυστερήσεις του πρώτου, εκεί που έλεγα από μέσα μου να το βάλουμε εκεί καθώς πίστευα ότι αν έμπαινε σε εκείνο το σημείο θα κλείδωνε το παιχνίδι και τελικά πόσο μέσα έπεσα, αν και από την ανάποδη. Αξίζαμε την νίκη τελικά;

Όσο την αξίζαμε εμείς άλλο τόσο και εκείνοι. Δεν ήταν μπάλα αυτό.. Όμως μην προσπερνάμε και αυτά που έβγαζαν μάτια. Ένα άδειο και ψυχρό γήπεδο δεν δίνει το έξτρα κίνητρο σε κανέναν παίκτη. Τρεις χιλιάδες αστυνομικούς που δεν μπορούσαν να κάνουν καλά μια κατοστάδα άτομα και που σε κάποια στιγμή είχαμε και κλασσικά επεισόδια (ελαφριάς ευτυχώς μορφής) με ορισμένα καλόπαιδα από πάνω. Αυτό για να δούμε για μία ακόμα φορά στο που πάνε τελικά αυτές οι προσκλήσεις… Είχαμε επίσης και μια ελαφρά εχθρική διαιτησία και λέω ελαφρά καθώς είχαμε έναν ξεροκέφαλο κατά τα φαινόμενα και όχι κακό γερμανό ρεφερί που απλά έκανε ότι ήθελε εκείνος και ας του λέγανε άλλα. ΝΑΙ, ήταν πέναλτι, έπρεπε να δοθεί σαν πέναλτι. Αλλά εκείνος είχε πει άλλα οπότε ούτε VAR ούτε τίποτα μιας και η τελική κουβέντα ήταν δική του. Θα άλλαζε κάτι αυτό;

Ίσως ναι, ίσως όχι. Μα μια ισοπαλία (αν το πέναλτι σκόραρε) θα άλλαζε πιθανότατα την ροή και ίσως να έδινε επιπλέον κίνητρο και ίσως να βλέπαμε και λίγο καλύτερη μπάλα αν μη τι άλλο και να είχαμε και διαφορετική κατάληξη. Αν κερδίζαμε θα ήταν το δέκατο έκτο μας κύπελο, Αφήστε τους να χαίρονται λοιπόν φέτος καθώς ο ΠΑΟΚ ζει τα χρυσά του χρόνια όπως φαίνεται και όλοι φέτος βοήθησαν σε αυτό. Ανάμεσα σε όλους και εμείς. Για κανένα λόγο όμως και ας λένε ότι θέλουν δεν μας έχουν κάνει «πελάτες» και άλλες τέτοιες σάχλες που ακούγονται. «Πελάτης» δεν γίνεσαι μέσα σε μια χρονιά μα με τα χρόνια που κυλούν. Και η ιστορία γράφει άλλα νούμερα. Η ιστορία γράφει ότι ο ΠΑΟΚ κατέκτησε το πρώτου του double από την ίδρυση του. Το πρώτο. Το μόνο άσχημο που χτυπάει όντως είναι ότι ήμασταν τρίτη συνεχόμενη χρονιά τελικό κυπέλου με τον ίδιο αντίπαλο και χάσαμε πάλι για τρίτη φορά, άσχετα πως πραγματοποιήθηκαν τελικά οι δύο από τις τρεις νίκες τους. ΑΥΤΟ, δεν σε καθιστά πελάτη για κανένα λόγο.

Και έτσι κλείνει μια κακή χρονιά, η χειρότερη χρονιά μας μετά την επιστροφή στη superleague. Μια χρονιά που φαίνονταν από την αρχή ότι δεν θα μπουν λεφτά, ότι δεν θα γίνουν επενδύσεις στην ομάδα παρά μόνο στο κατασκευαστικό κομμάτι του γηπέδου. Με παίκτες όσους απέμειναν από την πρωταθληματική μεν, ξεζουμισμένη δε περσινή ομάδα. Με τα τρελά σκαμπανεβάσματα και την έλλειψη σταθερότητας. Με κακό μεταγραφικό σχεδιασμό. Με λάθος επιλογές σε προπονητή και πέριξ. ΚΛΠ ΚΛΠ.. Είναι πολλά που μπορούν να γραφτούν. Αυτό που ξέρω όμως είναι ένα, ο Μελισανίδης δεν έχει δηλώσει πουθενά έως τώρα ότι όντως «επιστρέψαμε», ότι το περσινό πρωτάθλημα ναι μεν το αξίζαμε αλλά πιθανότατα δεν θα το παίρναμε αν δεν έβγαζαν τα μάτια τους οι άλλοι. Ταγμένο μεν όπως πολλοί λένε ήταν, όπως και το φετινό και ίσως και για αυτό να κάναμε «πίσω».. πολλά λέγονται και περιμένουμε την επόμενη πλέον χρονιά για να δούμε την διαφορά. Κάτι που θα φανεί με το καλημέρα από τον σχεδιασμό του καλοκαιριού. Κάτι που αργούσε να φανεί ότι θα γίνει το καλοκαίρι που μας πέρασε και φαίνονταν από την αρχή ότι δεν θα το βλέπαμε να γίνεται και αμφιβάλαμε για το αν θα γίνονταν… και όλοι λέγαμε τότε ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι...

Υ.Γ.

Ποτέ δεν υπήρξε big four με την έννοια που το λανσάρανε τα τελευταία δύο χρόνια τα μέσα της Θεσσαλονίκης. ΟΣΦΠ, ΠΑΟ, ΑΕΚ ήταν είναι και θα είναι το big three βάση πρωταθλημάτων και μέσα αν βάζαμε και τον Άρη πηγαίναμε στο πραγματικό big four. Θα πρέπει να λέμε από φέτος για να είναι όλοι χαρούμενοι και ευτυχισμένοι big five, καθώς αυτή είναι η πραγματικότητα και ας λένε ότι θέλουνε ορισμένοι που πλέον έφτασαν τον Άρη στα πρωταθλήματα. Τον έφτασαν, δεν τον πέρασαν… αυτά..