Έγραφα μετά το ματς σε Ρουμανία για υπομονή, να περιμένουμε να φτάσει Νοέμβρης για να φανεί το έργο, να μην τον φάμε όπως συνηθίζουμε και να είμαστε και λίγο τυχεροί στο ενδιάμεσο μέχρι να αρχίσει να φαίνεται το χτίσιμο. Μην ξεχνάμε ότι ο Καρντόσο ήρθε για να αλλάξει την φιλοσοφία της ομάδας σε κάτι διαφορετικό και να μας οδηγήσει στην Αγιά Σοφιά μας όταν θα είναι έτοιμη. Μια διαφορετική νοοτροπία και δουλειά. Μια δουλειά που με τόσο στόμφο μας παρουσίασε και που με τόσο στόμφο συνεχίζει να λέει ότι γίνεται ακόμα… και το δούλεμα goes to the cloud…
Στη ρεβάνς στο ΟΑΚΑ αντί να παρουσιαστεί μια εξέλιξη σε κάτι καλύτερο όπως αναμένονταν και ήταν λογικό και ελπίζαμε όλοι, παρουσιάστηκε η εκ διαμέτρου αντίθετη εικόνα. Μια ομάδα χωρίς αρχή, μέση και τέλος. Μια ομάδα που από την μέση και πίσω απλά δεν υπήρχε. Μια ομάδα που ήταν σε θέση να χάσει την πρόκριση από μόνη της. Ε, και από ότι φάνηκε τα κατάφερε καθώς με την εξίσου τραγική της εμφάνιση στην επόμενη δόση, της επόμενης ευρωπαϊκής της αποστολής (εγχώρια κι αυτή), έδειξε και απέδειξε ότι οι ποδοσφαιριστές μπορούν να ξεχάσουν και αυτά που ξέρουν. Ένα συνονθύλευμα παικτών και ένα αποτέλεσμα που για να ανατραπεί στη Τραπεζούντα θα πρέπει να γίνει ένα μικρό θαύμα.
Και φτάσαμε στο χτεσινό, τον πρώτο αγώνα του πρωταθλήματος και τον πρώτο αγώνα παρουσία του κόσμου μας. Λέγαμε ως δικαιολογία και αυτό ως τώρα, ότι οι άδειες κερκίδες επηρεάζουν. Η αλήθεια είναι ότι όντως επηρεάζουν μα όχι και τόσο όσο να παρουσιάζεται η ανάγκη της αγοράς κολλύριου,.. απλά θλίψη.
Ατελείωτη θλίψη.
Και χωρίς ίχνος υποτίμησης για την ομάδα της Ξάνθης, μα το σκορ ήταν αποτέλεσμα της δικής μας ανυπαρξίας. Βέβαια εν κατακλείδι η μπάλα αυτό είναι και το κοντέρ αυτό έγραψε και ΜΠΡΑΒΟ στην Ξάνθη για την εκτός έδρας νίκη της στην πρώτη αγωνιστική και απέναντι σε μια από τις μεγάλες ομάδες.
Φτάνουμε έτσι στο το χειρότερο όλων όπου στο τέλος βλέπεις τις δηλώσεις του Καρντόσο όπου είναι σαν να μην τρέχει τίποτα, ότι ο αντίπαλος ήταν απλά κ@@φαρδος και ότι υπάρχουν μεν αναποδιές αλλά συνεχίζουμε δε να έχουμε βελτίωση μέρα με την ημέρα!
Ατελείωτη θλίψη.
Το μόνο ευτύχημα ίσως μέσα σε όλο αυτό ήταν η αποβολή αυτού του ανεκδιήγητου παίκτη όπως φάνηκε, που η μόνη του θετική παρουσία ήταν σε δύο φιλικά μα κατά τα φαινόμενα είναι «εκπληκτικός» και «αναντικατάστατος» και κάναμε ολόκληρο πόλεμο για το χατίρι του Καρντόσο να τον πάρουμε μόνο για έναν χρόνο κλπ κλπ.. Τελικά ευτυχώς ΚΑΙ σε αυτό. Που δεν τον φορτωθήκαμε για πάνω από έναν χρόνο όπως άλλους…
Τι αποκομίσαμε τελικά από την ώρα που ανέλαβε ο Καρντόσο?
- Ότι ο Μάνταλος έχει αρχίζει να παρουσιάζει σημάδια «επιστροφής».
- Ότι ο Λιβάγια αρχίζει επίσης να «βρίσκει» τον Λιβάγια που είχαμε αγαπήσει.
- Ότι ο Ολιβέιρα «μπορεί» και να είναι ο επόμενος σε μια σειρά από καλούς φορ των τελευταίων ετών και απλά θέλει τον χρόνο του.
- Ότι ο Βέρντε ΔΕΝ πρέπει να είναι άκυρος και απλά θέλει παιχνίδια και χρόνο κι αυτός.
Και αυτά είναι όλα και όλα τα θετικά. Από εκεί και έπειτα μια ομάδα χάος. Μια ομάδα που αλλάζει πασούλες, που ΔΕΝ μπορεί να σπρώξει την μπάλα εύκολα από το δημιουργικό παιχνίδι των μέσων της προς τα μπρος καθώς ΔΕΝ έχει δημιουργικούς μέσους. Μια ομάδα που ΔΕΝ μπορεί να κόψει τίποτα στο κέντρο της για τον ίδιο λόγο. Και η καταστροφή συνεχίζεται προς την άμυνα που ουσιαστικά είναι εξίσου ανύπαρκτη. Το τέρμα δεν μπορεί να κάνει και πολλά από μόνο του όταν το μόνο που έχει μπροστά του είναι κενά και μόνο κενά και τρύπες αμυντικές. Ο Μπάρκας ΔΕΝ είναι και αυτός εκτός ευθύνης μα έχει ίσως την λιγότερη καθώς το ξενέρωμα δεν αργεί σε τέτοιες συνθήκες.
Και τα βλέπει ο Μελισανίδης και ζητάει εξηγήσεις και ο άλλος στην καρακοσμάρα του. Προφανώς το πρώτο βήμα έγινε ήδη με τις δύο απολύσεις που δρομολόγησε επιτόπου. Αυτή του νέου «Γκουαρντιόλα» και αυτήν του φιλότιμου με μα μόνο αυτό δε Λύμπε και αναμένουμε ότι άλλο σφάξει το μαχαίρι πλέον από καρπούζια μιας και την πρώτιστη ευθύνη την έχει η κεφαλή που είναι ο ίδιος και εκείνος αποφασίζει. «Έχουν φύγει όλοι» δήλωσε από όσο ακούγετε χτες σε οπαδούς και αυτό δεν παίρνει μπάλα μόνο τους Λύμπε – Καρντόσο, οπότε αναμένονται αρκετές ακόμα εξελίξεις.
Η επόμενη μέρα λοιπόν είναι σήμερα και ευτυχώς είναι νωρίς ακόμα στο πρωτάθλημα για να μιλάμε για χαμένους στόχους, εκτός φυσικά από τους ευρωπαϊκούς μιας και θαύματα δεν γίνονται μέσα σε λίγες μέρες. Το υλικό υπάρχει και με μερικές σωστές προσθήκες εκεί που πονάμε, σε άμυνα και κέντρο δηλαδή, έστω και την τελευταία στιγμή καθώς διανύουμε την τελευταία εβδομάδα των μεταγραφών, μπορούμε να σώσουμε τα υπόλοιπα. Μην ξεχνάμε ότι φέτος το πρωτάθλημα κρίνεται με play off. Σε κάθε περίπτωση ο χρόνος πιέζει και αν θέλουμε να πάρουμε κάτι από την χρονιά αυτή, ότι είναι να γίνει πρέπει να γίνει γρήγορα προκειμένου να μην πεταχτεί και αυτή όπως η περσινή.
Υ.Γ.
Δύο ονόματα ακούγονται δυνατά για την μετάβαση. Η άποψη μου είναι ότι ΔΕΝ είναι ξαναζεσταμένο φαγητό και ειδικά στη μια περίπτωση με μερικά φράγκα παραπάνω όπως ζήταγε κάποτε μπορεί και να δούμε κάτι καλό. Σίγουρα δεν θα δούμε επιθετικό ποδόσφαιρο, αυτό που χαρακτήριζε πάντα την ομάδα μας, μα τουλάχιστον είναι μια αξιοπρεπέστατη λύση για τα ελληνικά δεδομένα. Η δεύτερη και εξίσου δοκιμασμένη λύση μας είχε προσφέρει επίσης χαρές στο παρελθόν που έμειναν στις μνήμες μας. Και οι δύο για τώρα καλές είναι…
Υ.Γ. 2
Έχουμε ακόμα και το μπασκετάκι...
