Η εικόνα στη Τουρκία έδειξε ότι όταν θέλεις μπορείς να πετύχεις ή τουλάχιστον να προσπαθήσεις μέχρι να πετύχεις και ας μην σου βγει. Η εικόνα στην Τουρκία έδειξε μια κατάθεση ψυχής από τα παιδιά, μα πολλοί έλεγαν πως αυτό ήταν. Πως δεν θα μπορούσε να επαναληφθεί για πολλούς και διάφορους λόγους και κυρίως λόγο κόπωσης και πως ήταν απλά μια παρένθεση. Το χθεσινό παιχνίδι έκλεισε τα στόματα που μιλούσανε για παρένθεση. Ο Κωστένογλου παράταξε ένα παρόμοιο σχήμα, ορθολογικό για μια ακόμα φορά με τα μέσα αλλά και τις απώλειες που είχε από «κάψιμο» της Πέμπτης και τα παιδιά έδωσαν για μία ακόμα φορά τα πάντα. Τα πάντα βέβαια που οδήγησαν σε επιπλέον απώλειες μα ευτυχώς έχουμε την διακοπή λόγο εθνικών και βλέπουμε…
Το ματς δεν ξεκίνησε καλά και με το καλημέρα η ΑΕΚ βρέθηκε πίσω στο σκορ από μία πολλή καλή ενέργεια τους Φερνάντεθ. Ούτε κρύο μα ούτε και ζέστη για τον δικέφαλο που έκανε το παιχνίδι του όπως το είχε σχεδιάσει και αυτό φάνηκε σε όλη την διάρκεια του αγώνα από την ενέργεια και τις φάσεις που έβγαιναν σε σχέση με την ομάδα της Τρίπολης που ουσιαστικά είχε μόνο τέσσερεις πραγματικές φάσεις και οι δύο μετουσιώθηκαν σε τέρματα εκ των οποίων το δεύτερο το έλεγες και αμφισβητούμενο ως πέναλτι. Στο 15’ ο Ολιβέιρα ήταν αυτός που έφερε το σκορ στο 1-1 μετά από μια κεφαλιά που δεν του βγήκε μα ολοκληρώθηκε καθώς η μπάλα βρήκε στο πόδι του και τέρμα.
Γενικά ο δικέφαλος κράταγε το επίπεδο και την ένταση ψηλά, με εξαίρεση ίσως τον Βέρντε που δεν έδειχνε να μπορεί να ανταποκριθεί στον ρυθμό των υπολοίπων. Το παιδί όμως ξέρει τόπι και δεν πρέπει να του ρίχνουμε ακόμα μαύρο από τόσο νωρίς. Λίγο πριν την εκπνοή του πρώτου ημιχρόνου ο Ολιβέιρα εγκατέλειψε (μυϊκός τραυματισμός) με τον Αλμπάνη να παίρνει την θέση του. ομοίως και στην έναρξη του δευτέρου μέρους έχουμε την δεύτερη αναγκαστική αλλαγή (Γαλανόπουλος) επακόλουθα αφενός της υπερπροσπάθειας στην Τουρκία αλλά και της έλλειψης σοβαρής καλοκαιρινής προετοιμασίας όπως φάνηκε πλέον, προφέσορα…
Οι παίκτες του Νικόλα συνέχισαν στον ίδιο ρυθμό, με έναν Λιβάγια σε τοπ φόρμα, που έχοντας την φρεσκάδα του Αλμπάνη φαίνονταν ότι το σκορ θα άλλαζε σύντομα και έπειτα από δύο αποτυχημένες ενέργειες στο 60’ και στο 64’ το σκορ άλλαξε στο 68’. Σε αυτό το 1-2 πλέον ο Κροάτης θύμισε την παλιά μας αγάπη και σαν άλλος Ντέμης κρεμάστηκε από τα κάγκελα μπροστά στον κόσμο μας που είχε ταξιδέψει ως εκεί. Ένας κόσμος που έκανε το γήπεδο της Τρίπολης να θυμίζει Φιλαδέλφεια! Πάρε και μια κίτρινη Μάρκο μου..
Όμως μπάλα είναι και όση υπεροχή και να δείχνεις τα πράγματα αλλάζουν από την μια στιγμή στην άλλη. Στο 73’ ο Σιδηρόπουλος (το δικό μας παιδί όπως επανειλημμένα τονίζουν οι βόρειοι, μη χ@@σω) έδειξε την άσπρη βούλα μετά από μια «αγκαλιά» του Μπακάκη με τον Μπαράλες. Αμφισβητούμενο μα και με var το έδωσε όπως και να έχει.. ( βασικά ήταν αλλά ας γκρινιάξουμε και λίγο..:) )γενικά ο Σιδηρόπουλος προκάλεσε πολλά νεύρα με τις κάρτες που μοίραζε (μέχρι και ο Κωστένογλου κληρονόμησε μία)
Εκεί και μετά το 2-2 η ΑΕΚ μπορούσε να καταρρεύσει, αντιθέτως όμως η πρέσα συνεχίστηκε και ο νίκη ήρθε μετά από κεφαλιά του Σιμόες στο 92’ και έπειτα από μια όμορφη σέντρα του τίμιου Παουλίνιο. (και αυτός έχει να στρώσει αρκετά ακόμα)
Το ταμείο του αγώνα έδειξε ότι η ομάδα πάλεψε, είδαμε πραγματικά όμορφο παιχνίδι από αυτά που τα ευχαριστιέσαι να παρακολουθείς και μέσα σε μια παραδοσιακά δύσκολη έδρα. Η ομάδα έδωσε τα πάντα για την νίκη και την πήρε. Ο Νίκος Κωστένογλου μέσα σε λιγότερο από μια εβδομάδα διαχειρίστηκε καμένη γη και έβγαλε καρπούς και η χαρά του φαίνεται και σε αυτόν με την ένταση που έβγαζε σε όλη την διάρκεια και ειδικά με τον πανηγυρισμό του στο γκολ του Αντρέ.
Υ.Γ.
Ελπίζουμε οι τραυματισμοί να μην είναι σοβαροί και η ανάπαυλα των επόμενων δύο εβδομάδων να στρώσουν τα πράγματα για όλους. Ελπίζουμε να δούμε και κάτι καλό και στον τομέα του μελλοντικού προπονητή που να,.. κρατήσει..
