Πάμε λοιπόν από την αρχή για μια γρήγορη ανασκόπηση από το καλοκαίρι που μας ήρθε ο Ματίας έως και τώρα. Που ήμασταν τότε, τι είχαμε και σε τι ελπίζαμε.

Ξεκινάμε από το που ήμασταν. Ε, ήμασταν στο πουθενά. Κυριολεκτικά. Να μη ξέρουμε που βαδίζουμε και πως μπορεί να προχωρήσει αυτό το συνονθύλευμα που αποκαλούσαμε ομάδα. Το μόνο φως στο τούνελ ήταν η προοπτική του νέου γηπέδου μα και εκεί όλοι απορούσαμε πως και με τι ομάδα θα μπαίναμε μέσα. Είχαμε επίσης μια ομάδα διαλυμένη, με παίκτες που θεωρούνταν απαξιωμένοι στο σύνολο τους και με τεχνικό επιτελείο που άκουγε από το πρωί έως το βράδυ τα χίλια μύρια. Τέλος ακόμα και ο ποιο αισιόδοξος ΑΕΚτζής το μόνο που μπορούσε να ελπίζει είναι σε ένα συμμάζεμα προκειμένου στο νέο γήπεδο να μπορούμε να παρουσιάσουμε αν μη τι άλλο κάτι ανταγωνιστικό. Ακόμα και εγώ που είμαι από φύση υπεραισιόδοξος το καλοκαίρι που μας πέρασε κρατούσα το μικρότερο καλάθι που μπορούσα να βρω..

Και μετά είχαμε την ανακοίνωση του Ματίας Αλμέιδα και του τεχνικού του τιμ. Πολλοί φοβήθηκαν και πάρα πολλοί αντέδρασαν επίσης. Μα δεν είχε και εμπειρία από Ευρώπη! Βλέποντας όμως ότι στους όρους του ήταν να έχει το δικό του τιμ αλλιώς δεν,.. ε,.. αν μη τι άλλο εμένα προσωπικά μου έκανε κλικ. Και στην συνέχεια είχαμε τη σκούπα και τις αποχωρήσεις. Είχαμε την προετοιμασία ουσιαστικά με την περσινή ομάδα και είχαμε και τις κινήσεις που έγιναν σταδιακά μέχρι την εκκίνηση. Πολλοί ακόμα και τότε ήταν επιφυλακτική. Εμένα είχε μαλλιάσει η γλώσσα μου να λέω πόσο θετικά τα έβλεπα όλα. Μα τι ξέρω εγώ θα μου πείτε, ε?

Ακόμα και όταν ξεκινήσαμε και ο Ματίας πειραματίζονταν και μάθαινε από τα λάθη του, (είπαμε ότι το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο είναι άλλο) ακόμα και τότε έβλεπες ότι κάτι καλό πήγαινε να γίνει. Ακόμα και όταν τα σοσιαλ ήταν γεμάτα από αντίθετες απόψεις, αν και η ιστορία έχει δείξει ποιοι είναι αυτοί συνολικά.

Ελπίζαμε λοιπόν φέτος να φτιάξουμε ομάδα, ομάδα αντάξια του νέου γηπέδου μας που να είναι ανταγωνιστική και του χρόνου να πηγαίναμε για ακόμα παραπάνω. Ε, διαλυμένοι ήμασταν, δε περιμέναμε και θαύματα! Έλα μου ντε όμως που θαύματα γίνονται,..

Και από εκεί που απλά ελπίζαμε σε μια σταδιακή βελτίωση να καταλήξουμε να βρισκόμαστε μέσα και στους τρεις στόχους του πρωταθλητισμού! Πρωτάθλημα, Ευρώπη και κύπελο,… με τον ένα στόχο, αυτό της Ευρώπης, καπαρωμένο 5 αγωνιστικές πριν τη λήξη των play off σε μία από τις δύο καλές θέσεις! Εκτός αν γυρίσουν τα πάνω κάτω… ε.. η εικόνα μας δεν δείχνει για κάτι τέτοιο. Επίσης για τους άλλους δύο στόχους να ήμαστε για τον μεν πρώτο ισοβαθμία στην κορυφή με τον εξίσου αξιόμαχο ΠΑΟ και να αναμένουμε και τον τελικό του κυπέλου με έναν ακόμα επικίνδυνο ΠΑΟΚ.

Και όλα αυτά βγάζοντας στο χορτάρι την εικόνα της καλύτερης ομάδας αγωνιστικά σε σχέση με τους αντιπάλους της. Για να μη παρεξηγηθώ, της καλύτερης αγωνιστικά. Ο ΠΑΟ συνεχίζει και είναι ο ποιο σταθερός και καλοδουλεμένος. Λογικό καθώς έχει έναν κορυφαίο προπονητή που ξέρει τι θέλει, ξέρει να το βγάζει από τους παίκτες του και το δουλεύει από πέρσι με το ίδιο σύνολο σε σχέση με τη δική  μας, φρέσκια ουσιαστικά, ομάδα. Ίσως και λίγο τυχερός επίσης.

Όμως αυτό που βλέπουμε μέχρι τώρα ξεπερνά κάθε προσδοκία. Μία ομάδα ενωμένη (ειδικά αυτό το είχαμε χάσει από το 2018 και μετά), ταχυδυναμική, κάτι που είχαμε να δούμε από την εποχή Μπάγιεβιτς, αλλά δυστυχώς όχι ακόμα όσο αποτελεσματική θα έπρεπε. Ε, δεν γίνονται και θαύματα από τη μια στιγμή στην άλλη. Και ο Ματίας θέλει τον χρόνο του.

Τέλος βλέπουμε και αυτό που τόσο καιρό φωνάζαμε όλοι και επίσης όλοι μας κοροϊδεύαν.  Το ΟΑΚΑ ΔΕΝ είναι έδρα! Έδρα ήταν η παλιά Φιλαδέλφεια με τη σκεπαστή καμίνι και έδρα είναι η Αγία Σοφία που είναι ολόκληρη ένα καμίνι! Και η λογική της έδρας είναι να σου δίνη αυτόν τον μισό βαθμό της ώθησης που χρειάζεσαι από πριν.

Τι έχουμε λοιπόν από φέτος που τόσα χρόνια δεν είχαμε? Έδρα, εγκαταστάσεις (μεγάλη σημασία να έχεις το δικό σου προπονητικό, δεύτερο επίσης γήπεδο αλλά και όχι μόνο) μα πάνω από όλα ομάδα!

Μία ομάδα που ακόμα χτίζεται και που δεν έχει φτάσει ακόμα στο 100% των δυνατοτήτων της.  Που σίγουρα αν δεν αλλάξει (Πινέδα ακούς?) και γίνουν μόνο ορισμένες επιλεκτικές και κυρίως λόγω του champions league (Πινέδα ακούς πάλι????)  προσθήκες και έχει και τη σωστή προετοιμασία με όλους φέτος το καλοκαίρι,.. ε,.. αυτή η ομάδα του χρόνου θα θα βγάζει μάτια,

Όχι πως και τώρα δε βγάζει σε σχέση με τον ανταγωνισμό,…

Που καταλήγουμε λοιπόν? Ήταν θετική η φετινή πορεία μας και ας μην έχουμε φτάσει στο τέρμα? Αν δεν πάρουμε το πρωτάθλημα θα θεωρηθεί χαμένη?

Φυσικά και όχι. Φυσικά και όχι καθώς αυτό που παρακολουθούμε φέτος ξεπέρασε τις προσδοκίες και του ποιο αρνητικά σκεπτόμενου φιλάθλου. Φυσικά και όχι καθώς από εκεί που περιμέναμε μια καλή πορεία απλά αλλά και χτίσιμο για κάτι ακόμα καλύτερο για του χρόνου, τελικά παραλάβαμε αυτό που κανένας μας δε μπορούσε ούτε να το διανοηθεί πέρσι.

Ένα σχεδόν απόλυτο θετικό πρόσημο και το ποδόσφαιρο που είχαμε ξεχάσει να βλέπουμε. Ε,.. και αν μη τι άλλο διανύουμε το καλύτερο πρωτάθλημα των τελευταίων ετών, όσο και να σκούζουν κάποιοι!

Υ.Γ.
Όλη η φετινή μας πορεία και από κάθε άποψη θα πρέπει να θεωρηθεί πετυχημένη και όχι μόνο. Ούτε γκρίνιες και ούτε παράπονα. Όπου και να καταλήξουμε του χρόνου θα πάμε για ακόμα καλύτερα!

Υ.Γ.2
Η φωτογραφία ταιριάζει απόλυτα με το κλίμα του blog μας,…..

Υ.Γ.3
Σας πόνεσε ο Πετράν ε, πείτε την αλήθεια,….